Een boekwerkje vanuit Tamale

Hallo allemaal,

Eindelijk een berichtje van een ver en erg warm Tamale.
Om te beginnen bij het begin, aangezien we zoveel bagage hadden, twee grote tassen ( de geruite turken tassen, voor de meeste wel bekend) 23 kilo per stuk, twee grote koffers, 23 kilo per stuk, ieder 12 kilo aan handbagage, en twee laptops( een voor ons zelf en een die we beloofd hadden mee te nemen, voor een van onze leerkrachten, van de Kidz Active school, maar die voor de kerk is, jammer genoeg niet voor onze school dus, plus een rugzak, hebben we ons dus het apelazarus gesjouwd.

Ook hadden we nog drie dozen van ieder 10 kilo per post naar Tamale gestuurd, die zijn er nog niet, maar hopen dat ze wel arriveren.
Zoveel schoolspullen, spellen en lego hadden we gekocht en gekregen, ( ook veel van Daniëlle)gekleurde vouwblaadjes, kleurpotloden, leesboeken, en noem eigenlijk maar op.

Gelukkig zijn we door onze meiden, Patricia en Daniëlle weggebracht, wat echt heel fijn, maar ook super gezellig was, nog lekker koffie drinken en lunchen, voor we er toch echt vandoor gingen, en dit keer wel erg lang, voor anderhalve maand.

In Ghana aangekomen, was onze ophaal service van het hotel er niet, later bleek dat ze er wel waren, maar een groep hadden opgehaald en dachten dat wij een onderdeel van de groep waren en dus in het busje zaten, haha ja hoor het blijft Ghana, dus hebben we een taxi besteld, wat natuurlijk wel een heel gedoe is met zoveel bagage, want dan heb je dus een grote auto nodig, enfin, na veel moeilijk gedoe, zaten we eindelijk, en waar ik altijd maar 4 cedis betaal, voor het ritje naar het hotel moest ik nu 10 cedis betalen, aflegger.
Gelukkig was het hotel zelf wel op onze komst voorbereidt, en zaten we om 22.00 uur aan een lekker star biertje.
Volgende dag de nodige rust genomen, en de dag erna hadden we een afspraak met Alex, onze contactpersoon van Accra, aangezien onze telefoons het nog steeds niet deden, met de nieuw gekochte credits, terwijl ik een nummer heb voor altijd, besloten we met z`n drieën naar het hoofdkantoor van MTN te gaan( telefoon) en dit terwijl John en ik daar twee jaar terug ook geweest zijn, en we wisten dat het een uur rijden is,( heen) en één uur terug, maar goed, en wat denk je, nee mevrouw het nummer is maar een half jaar geldig, maar hoe kan dat nou, ik heb m afgelopen jaar ook gebruikt, na één jaar dus, zegt ze, nee dat kan niet dusssssssssssssssssss, oke, en wat nu, een nieuwe chip, oke, kosten één cedis per chip, hahahaha en een tientje voor de taxi.
Het zijn niet de kosten, maar mijn nummer kent iedereen hier, beetje jammer.
Vandaar onze nieuwe nummers, van mij Yvonne, 00233-546496227
en van John 00233-546496228. 00233 is het land nummer van Ghana voor die gene die dat niet weten.

Alle zaken met Alex doorgenomen en gezellig met m gegeten, Wij hadden Alex gevraagd iemand te vinden die onze twee grote en zware tassen naar Tamale wilde brengen, Alex gaf aan dat liever zelf te doen, uiteraard vanwege de extra verdiensten, maar ook omdat hij eigenlijk van Tamale is, dus dan betaald vrienden en familie op kan zoeken, iedereen blij.

Volgende ochtend 4 uur opstaan en om half vijf met het busje naar vliegveld, voor vlucht van één uur en 10 minuten, vertrek 6 uur naar Tamale, in Tamale stonden Hassan Habiba en onze vaste taximan Piet ( Jouhuzou) al op ons te wachten.

Eerst naar Habiba`s huis, praten, praten en nog eens praten, en ontbijten, zodat we gelijk weer bij de tijd zijn, met Kidz Active.
Daarna naar kantoor Vrijwillig Afrika waar op dat moment alleen Marieke onze boekhoudster is, na gesprek door naar de Kidz Active Lodge, met Hassan, ( waar we eerst een zeer hartig woordje met onze schoonmaakster spreken, en haar vertellen, dat we erg veel klachten krijgen dat alles gewoon smerig is in de Lodge) waar na 10 minuten ook Bash komt en Sylvester( o hemel en ik ben zo moe) dus hoppa volgende gesprekken voor Vrijwillig Afrika. Na een uurtje is ook Hassan weg, en blijven wij met de twee mannen achter om verder te praten.
En dan ophoepelen allemaal rust in de tent.

Bed opgemaakt, de belangrijkste spullen gepakt en slapen, volgende morgen zitten John en ik al vroeg aan het ontbijt, en komt Sylvester aangelopen, en ik vraag m hoe was je nacht, aangezien Sylvester tegenwoordig in de Lodge slaapt, en gisteravond thuis ging slapen( in zijn hut, zonder bed of wat dan ook) en hij zegt, heel slecht, ik vraag waarom, is gisteravond het dochtertje van zijn broer ziek geworden van 11 jaar, ze wonen allemaal te samen in de compound, middernacht ging het zo slecht dat ze haar naar het ziekenhuis hebben gebracht, waar ze een uur later overleed.
Ik zat echt te huilen zo ben ik geschrokken, dit was weer ff welkom in Tamale in de compound, waar je dus op het allerlaatste moment naar het ziekenhuis gaat, omdat er geen geld is.
Tuurlijk had ik kunnen zeggen, had ons gelijk wakker gemaakt, dan hadden we ook gelijk naar het ziekhuis kunnen gaan, maar zo is het niet gegaan, wij wisten niet dat ze ziek was geworden.
Om 9 .00uur naar school gegaan, moest het eerst even verwerken, en onze leerkrachten en een vrijwilligster gegroet, heerlijk weerzien, ook Habiba was inmiddels gearriveerd, het zag er allemaal heel netjes uit, alleen ( gek he) niet schoon, dus ook deze schoonmaakster op dr taak gewezen, ook zij beloofd beterschap( jaja).
Tjonge, ik krijg toch echt iedere keer weer een dikke strot als ik langs of in de school kom, zoveel kinderen, die door ons toedoen,( alle vrijwilligers van Kidz Active en donateurs uiteraard) naar school gaan en een toekomst hebben, helemaal super, alle kinderen zaten in de klassen en waren hard aan het werk, ze willen ook zo graag.

Gelijk met Deborah onze hoofdonderwijzeres een lijst gemaakt, van de dingen die gemaakt moeten worden, of vervangen, of gewoon helemaal nieuw aangekocht gaan worden, waaronder twee computers.
De kinderen krijgen al computer les, maar alleen uit een boek, en dat is te moeilijk verteld onze leerkracht Mutella, nou dat geloof ik graag, dan krijg je zo iets als, ga met je muis naar de rechter boven hoek.
Ook over het ontslag van een niet naar behoren, functionerende leerkracht gesproken, Ambruse, en of de nieuwe vervanger voor hem goed is, nou dat is hij, gelukkig.
En Deborah wilde graag een gaatje in de muur van de jongens wc, omdat de kleintjes naast het urinoir plassen, en ze zo niet goed schoon kunnen maken, maar John had een beter idee, en zei, we laten in het zelfde toilet gewoon ook een laag urinoir plaatsen, dus dat gaan we aanvragen.

En uiteraard met Deborah gesproken over de cursus die ze pas hebben gedaan in november 2009, op uitnodiging van de G.E.S.( Ghana Education Service), waar ze zo trots op is, en ik niet minder, aangezien het voor ons een stukje bevestiging was/is, dat de overheid van Ghana, en de G.E.S onze school voor 100 % hebben geaccepteerd, deze cursus die onze leerkrachten, heeft geleerd hoe moderner en beter les te geven, zij waren daar ook met andere leerkrachten, van andere scholen, en Deborah wil het iedere dag in praktijk brengen.
Dat is ook één van de redenen, dat er voor haar klas een vacature is, voor een tweede leerkracht, omdat zij de kleintjes heeft, 35 in een klas, en wij dat nu gaan opsplitsen naar 20 in de klas bij Deborah en 15 allerkleinsten in een andere klas.
Ook gaan we alle schoolbankjes in deze twee klassen eruit halen, iets wat ik vorig jaar al wilde doen, maar ja geld hé, en Deborah en Habiba zagen het niet zo zitten, maar haha nu na de cursus wel, hoera.
Dus komen er allemaal ronde grote tafels in deze twee klaslokalen, waaraan de kinderen op losse plastic stoeltjes ( soort kleine tuinstoeltjes) gaan zitten en er komen speelmatten op de grond, Yes.

Toen moesten we ons haasten want de meeting met alle vrijwilligers stond om 15.00 uur, gelukkig kwamen zij naar de Lodge, zo ook Habiba, Hassan, Marieke, Bash en Sylvester.
Het was een zeer gezellige en geslaagde meeting, waar een ieder zijn verhaal kwijt kon, en eigenlijk zijn ze allemaal heel positief, en waarbij Bash en Sylvester patat hebben gemaakt van Yam( een soort aardappel) en hebben gefrituurd, dat is een lekkernij, ook voor de vrijwilligers, met jaja mayonaise en tomaten sauce, Tamale wordt nog eens een stad.
En een hele grote bak( onze afwasteil) met sla, dat maken ze hier van fijn gesneden kool) erg lekker, en ik iedereen heb getrakteerd, die dat wilde natuurlijk op verse gezette koffie uit Nederland. Ik heb hier mijn eigen filter en neem de gemalen koffie altijd mee.
En hèhè, om 20.00 uur gaat iedereen weer naar huis. En val ik half flauw van moeheid, maar het was het waard, iedereen zo tevreden te zien.
En dan is het alweer vrijdag, de tijd vliegt als je het druk hebt, maar ook als je het naar je zin hebt, en dat heb ik, en John gelukkig ook.

Om 9 uur de volgende ochtend weer naar school voor overleg met timmerman we hebben besloten het eens met en andere timmerman te proberen, aangezien er twee nieuwe stoelen in het kantoor zijn, en die zijn zo mooi gemaakt, terwijl ik nog steeds bozig ben over de overkapping van de kleine speeltuin, gemaakt door onze vaste timmerman, dus nu nieuwe timmerman(man van schoolhoofd ( Deborah) een offerte laten maken, hij heeft ook de twee stoelen gemaakt.
We hebben samen besloten wat te doen, en John heeft alles berekend, timmerman was het er helemaal mee eens, haha hij stond erbij en keek ernaar en dit door gegeven voor de offerte, we zijn benieuwd, het volgende hebben we aangevraagd.

Prijs voor het repareren van alle 5 de grote banken die buiten staan, voor 12 tafels en 14 banken voor de overdekte eetruimte, voor 2 computertafels voor in het kantoor , en voor 8 ronde tafels voor de twee kleuter klassen.
Het zou mooi zijn als we het allemaal kunnen doen, maar het geld is wel een probleem.
Het wachten is echt of we de subsidie van CORDAID krijgen, die aanvraag loopt nu bijna een half jaar, en we zouden in januari bericht krijgen, voor het bouwen van de keuken bij de school en het laten maken van de overdekte eetplaats, wat we al hebben laten doen, met geleend geld, omdat de kindertjes weg zaten te smelten in de brandende zon met de pauze, als de subsidie doorgaat krijgt dus ieder kind van onze school iedere dag een maaltijd.
Ik heb gevraagd of Habiba wil bidden.

En uiteraard is dat niet alleen van de subsidie, maar ook vooral van de maandelijkse donaties van onze vaste donateurs, waar we zo blij mee zijn, al de 5, 10, 15, en meer euro`s per maand helpen zo veel. Er is toch iedere maand veel te betalen, alleen al de ouderdomspremie voor alle leerkrachten, en werknemers van de school, en het bedrag wat we bij moeten betalen bij het schoolgeld waar we de salarissen van betalen, anders verdienen ze helemaal niets, en zijn we ze straks kwijt.

We hebben ook met de metselaar gesproken over het verhogen van de verbrandingsplaats op het schoolterrein, dat is pas klaar en geschonken door een vrijwilliger, die ook een grasmaaier heeft geschonken, en de school weer heeft geschilderd helemaal toppie, maar de vuurplaats is te laag, want zo zeggen ze kan de vlam eruit, en de geiten erin, oke hij begint maandag met het verhogen, en een deksel er op.

Eindelijk klaar, en nog even zitten praten met de leraar, en toen een lange tijd met de vrijwilligster, die in België lerares is, en goede ideeën heeft, waar ze graag naar luisteren, ik heb haar al gevraagd of ze niet een jaartje wil blijven. Voor structuur, en goede lesmethoden.

S`Middags naar kantoor, en gesproken met vrijwilliger die de micro kredieten doet( heel goed) gelukkig, de nieuwe leningen doorgenomen, etc.
Hiervoor was er ook zo`n goede vrijwilliger voor de micro`s, die heeft het eigenlijk helemaal opnieuw weer opgezet, althans, veel geld erin gestopt en veel nieuwe leningen uit gezet.
En in die tussentijd is John boodschappen gaan doen in Town.
Afspraak gemaakt, met Big Daddy om naar het weeshuis te gaan, en met Hassan voor de leningen.

Gisteren was het zaterdag, en voorlopig de laatste dag die ik hier beschrijf, anders moet ik auteurs rechten gaan betalen voor het schrijven van een boek, maar zo is wel iedereen weer even helemaal bij.
Gister ochtend 9.00 uur naar Maria`s place, ons project van de invalide dames, waar een van de vrijwilligers werkt, smorgens aan de dames lesgeven, Engelse les en rekenen, en smiddags aan de kinderen, en zij had een feestje voor al de kindjes van dit project, een spelochtend georganiseerd, uiteraard wij ook d`r naar toe,alle vrijwilligers waren er om te helpen, is toch bij Maria ons bijna langste project, het was zo leuk, ze hadden allemaal spellen uitgewerkt, flesjes met zand om gooien, stenen in een emmer gooien, darten, en ga maar door, lekker voor alle kids water limonade en broodjes, en op kleden op de grond zitten, heel leuk. Maria had gevraagd of we rummi-cup mee wilden nemen, maar die zat in de tas, dus hadden we nog niet.

Hierna hadden we om 11.00 uur een afspraak met Alex, hij logeert in het Katholieke gasthuis, dus wij daar naar toe, ook Habiba daar naar toe, iets gedronken, Habiba naar huis, en wij met Alex en zijn vriend naar Swad, en hebben we ze getrakteerd op een etentje.
Daarna met z`n vieren naar de Lodge, met uiteraard de twee loei grote en zware tassen.
Ze wilden erg graag de school zien, nou ze moesten gewoon lachen, dit hadden ze niet verwacht, zo groot, zo mooi, de watchman heeft alle klaslokalen opengemaakt, ze moesten alles zien( ook de toiletten) ze bleven maar ach en och zeggen super leuk, toen terug naar de Lodge, waar inmiddels Bash en Sylvester waren voor Alex gedag te zeggen, Alex en vriend weg, en je geloofd het niet maar weer praten met Bash en Sylvester, er is natuurlijk een hoop te regelen.
En natuurlijk gelijk Alex ons projecten boekje in het Engels gegeven, de nieuwsbrief, en onze kalender, hij vond het prachtig.
Iedereen zijn cadeautjes gegeven, jaja ook dat hoort erbij natuurlijk.

En daarna,??????????????????????????????????????????/ Iedereen eruit gegooid en rust, behalve dan dat onze boy van de Lodge in en uit loopt, dat is hij inmiddels gewend, als er vrijwilligers zijn, maar wij willen af en toe rust, hoe lossen we dit op?

Wordt vervolgd. Lieve groet John en Yvonne


Nog één leuk dingetje, vorig jaar heeft Mary hier in de winkel, haakjes voor achterop de deuren gekocht, een plankje met drie haakjes, die zijn keurig in de deuren geschroefd, maarrr, het plastic van het kopen zit er nog om heen, zo ook het karton waar ze in de winkel aan hingen, dus liggen de haakjes plat, en kun je ze niet gebruiken, hahahaha Ghanese wijsheid, zo worden ze niet vies.
Wij zijn toch maar het plastic aan het verwijderen.