Een dag tamale 2
Door: John
Blijf op de hoogte en volg John en Yvonne
23 Februari 2010 | Ghana, Tamale
Een dag in Tamale 2 (A Happy day in Tamalé)
Inmiddels hebben wij de compound verlaten en rijden wij lustig kwakend naar onze volgende bestemming.
Wij zijn er inmiddels achter gekomen dat onze chauffeur Mohammed, zeg maar Baba, feitelijk Alhassan heet maar het is begrijpelijk dat, als je midden in het grotendeels islamitische Tamale Mohammed of Alhassan roept, je onmiddellijk door een grote menigte mannelijke en ook enige vrouwelijke naamgenoten word omringd.
We houden het dus maar op Baba.
De volgende bestemming is het bijwonen van de maandelijkse betaaldag van de micro krediet vrouwen. Kidz Active geeft aan circa 70 vrouwen een micro krediet. Elke lening loopt 12 maanden die zij dan, indien mogelijk, maandelijks moeten aflossen.
Omdat wij aan de late kant zijn, scheurt onze chauffeur met zijn kwakmobiel richting de wachtende vrouwen gevolgd door Sylvester, een medewerker van Vrijwillig Afrika /Kidz Active op zijn brommer.
Onderweg omzeilt Baba vakkundig overstekende geiten, koeien en mensen.
Baba voorkomt met moeite een aanrijding met een schaap maar dat lukt onze achtervolgende Sylvester niet.
Hij raakte het arme schaap frontaal en beiden glijden languit over het wegdek dat hier bestaat uit zand en rotzooi, hoofdzakelijk rotzooi.
Met kwakende remmen laveert onze chauffeur naar de kant van de wegen stormen wij naar Sylvester.
Die was inmiddels al opgekrabbeld evenals het arme schaap.
Na inspectie van de gevallene bleek de schade hoofdzakelijk te bestaan uit schaafwonden en een kapot voorspatbord (van de brommer)
De brommer werd keurig tegen een boom geparkeerd, (niet op slot) en hezen wij het arme schaap (Sylvester) in de taxi om onze weg te vervolgen.
Het leek ons toch verstandiger om Sylvester naar het ziekenhuis te brengen en nadat Hassan(medewerker Kidz Active) als een ware chirurg een half flesje alcohol over de wonden had gekieperd ( wat Sylvester tranen in de ogen opleverde) werd hij door onze Baba naar het ziekenhuis gereden voor Eerste Hulp Bij Ongelukken, in dit geval de Tweede Hulp Bij Ongelukken.
Ondertussen hadden wij ons naar de hut van de Chief (opperhoofd van een kleine gemeenschap) begeven om de betaaldag van de microkredietvrouwen bij te wonen.
Iedere vrouw betaalt dan haar deel aan een vrijwilliger die belast is met de micro kredieten, onder immer toeziend oog van onze Hassan.
De dames beschikken niet over een portemonnai dus het geld zit op de meest vreemde plaatsen opgeborgen, meestal in een plastic zakje.
Na afloop van de betalingen gooit Hassan de massa briefjes, de meeste van 1 cedi op de grond en een paar dames maken er stapeltjes van.
Men zegt wel eens dat geld stinkt, maar dit gezegde gaat hier echt op. Er komt echt een walm van het papieren geld omhoog.
Na uitgebreid afscheid te hebben genomen van de vrouwen met bijbehorende baby’s en verdere aanhang , vervolgen wij onze weg voor onze laatste activiteit deze dag. Het uitreiken van de schooluniformen voor de nieuwe kinderen die dit jaar voor het eerst naar de Kidz Active school gaan.
Het zijn er ca. 50, wat het totaal inmiddels op zo,n 250 heeft gebracht.
Onderweg werd ik weer geconfronteerd met grote witte 4-wheel drives van UNICEF.
Er rijden er in Tamale zeker zo,n 10 van die dingen rond en ik vraag me af wat deze lui hier eigenlijk doen als je ziet dat de basis voor een land, namelijk opleidingen voor kinderen vanaf hun 4e jaar, UNICEF niet voor elkaar krijgt en het belangrijker vindt om in zulke dure auto,s rond te rijden.
Gelukkig zijn er donateurs die Kidz Active helpen om dit wel voor elkaar te krijgen.
Het uitreiken van de uniformen en aankleden van de kinderen is een happening apart.
Hoewel de naaister alle maten heeft opgenomen en op ons advies in verband met de groei de uniformen een maatje groter heeft gemaakt, is dit niet helemaal uitgekomen.
Bij de meeste jongens hangt het shirt tot over de knieën op de enkels en blijken de korte broeken uiteindelijk lange broeken te zijn geworden.
Ook bij da meisjes is de oversize enorm. Als je de jurkjes over hun hoofd aantrekt valt hij direct als een dekbedovertrek op de grond om hun enkels.
Maar de leraren en kinderen hebben er geen moeite mee omdat ze er van uitgaan dat ze allemaal nog zullen groeien, en de kinderen zijn gelukkig en blij.
Terug in de Kidz Active Lodge breekt er een verschrikkelijk onweer los en het regent tot de volgende ochtend 8 uur.
Omdat de elektriciteitsmaatschappij bang is dat de elektriciteitsdraden door de wind elkaar zullen raken, hebben ze de elektriciteit in de stad en de gehele omgeving uitgeschakeld tot de volgende ochtend . Dus in het donker gaan wij vroeg naar bed begeleid door het luide geknetter van de regen op het golfplaten dak.
John
Inmiddels hebben wij de compound verlaten en rijden wij lustig kwakend naar onze volgende bestemming.
Wij zijn er inmiddels achter gekomen dat onze chauffeur Mohammed, zeg maar Baba, feitelijk Alhassan heet maar het is begrijpelijk dat, als je midden in het grotendeels islamitische Tamale Mohammed of Alhassan roept, je onmiddellijk door een grote menigte mannelijke en ook enige vrouwelijke naamgenoten word omringd.
We houden het dus maar op Baba.
De volgende bestemming is het bijwonen van de maandelijkse betaaldag van de micro krediet vrouwen. Kidz Active geeft aan circa 70 vrouwen een micro krediet. Elke lening loopt 12 maanden die zij dan, indien mogelijk, maandelijks moeten aflossen.
Omdat wij aan de late kant zijn, scheurt onze chauffeur met zijn kwakmobiel richting de wachtende vrouwen gevolgd door Sylvester, een medewerker van Vrijwillig Afrika /Kidz Active op zijn brommer.
Onderweg omzeilt Baba vakkundig overstekende geiten, koeien en mensen.
Baba voorkomt met moeite een aanrijding met een schaap maar dat lukt onze achtervolgende Sylvester niet.
Hij raakte het arme schaap frontaal en beiden glijden languit over het wegdek dat hier bestaat uit zand en rotzooi, hoofdzakelijk rotzooi.
Met kwakende remmen laveert onze chauffeur naar de kant van de wegen stormen wij naar Sylvester.
Die was inmiddels al opgekrabbeld evenals het arme schaap.
Na inspectie van de gevallene bleek de schade hoofdzakelijk te bestaan uit schaafwonden en een kapot voorspatbord (van de brommer)
De brommer werd keurig tegen een boom geparkeerd, (niet op slot) en hezen wij het arme schaap (Sylvester) in de taxi om onze weg te vervolgen.
Het leek ons toch verstandiger om Sylvester naar het ziekenhuis te brengen en nadat Hassan(medewerker Kidz Active) als een ware chirurg een half flesje alcohol over de wonden had gekieperd ( wat Sylvester tranen in de ogen opleverde) werd hij door onze Baba naar het ziekenhuis gereden voor Eerste Hulp Bij Ongelukken, in dit geval de Tweede Hulp Bij Ongelukken.
Ondertussen hadden wij ons naar de hut van de Chief (opperhoofd van een kleine gemeenschap) begeven om de betaaldag van de microkredietvrouwen bij te wonen.
Iedere vrouw betaalt dan haar deel aan een vrijwilliger die belast is met de micro kredieten, onder immer toeziend oog van onze Hassan.
De dames beschikken niet over een portemonnai dus het geld zit op de meest vreemde plaatsen opgeborgen, meestal in een plastic zakje.
Na afloop van de betalingen gooit Hassan de massa briefjes, de meeste van 1 cedi op de grond en een paar dames maken er stapeltjes van.
Men zegt wel eens dat geld stinkt, maar dit gezegde gaat hier echt op. Er komt echt een walm van het papieren geld omhoog.
Na uitgebreid afscheid te hebben genomen van de vrouwen met bijbehorende baby’s en verdere aanhang , vervolgen wij onze weg voor onze laatste activiteit deze dag. Het uitreiken van de schooluniformen voor de nieuwe kinderen die dit jaar voor het eerst naar de Kidz Active school gaan.
Het zijn er ca. 50, wat het totaal inmiddels op zo,n 250 heeft gebracht.
Onderweg werd ik weer geconfronteerd met grote witte 4-wheel drives van UNICEF.
Er rijden er in Tamale zeker zo,n 10 van die dingen rond en ik vraag me af wat deze lui hier eigenlijk doen als je ziet dat de basis voor een land, namelijk opleidingen voor kinderen vanaf hun 4e jaar, UNICEF niet voor elkaar krijgt en het belangrijker vindt om in zulke dure auto,s rond te rijden.
Gelukkig zijn er donateurs die Kidz Active helpen om dit wel voor elkaar te krijgen.
Het uitreiken van de uniformen en aankleden van de kinderen is een happening apart.
Hoewel de naaister alle maten heeft opgenomen en op ons advies in verband met de groei de uniformen een maatje groter heeft gemaakt, is dit niet helemaal uitgekomen.
Bij de meeste jongens hangt het shirt tot over de knieën op de enkels en blijken de korte broeken uiteindelijk lange broeken te zijn geworden.
Ook bij da meisjes is de oversize enorm. Als je de jurkjes over hun hoofd aantrekt valt hij direct als een dekbedovertrek op de grond om hun enkels.
Maar de leraren en kinderen hebben er geen moeite mee omdat ze er van uitgaan dat ze allemaal nog zullen groeien, en de kinderen zijn gelukkig en blij.
Terug in de Kidz Active Lodge breekt er een verschrikkelijk onweer los en het regent tot de volgende ochtend 8 uur.
Omdat de elektriciteitsmaatschappij bang is dat de elektriciteitsdraden door de wind elkaar zullen raken, hebben ze de elektriciteit in de stad en de gehele omgeving uitgeschakeld tot de volgende ochtend . Dus in het donker gaan wij vroeg naar bed begeleid door het luide geknetter van de regen op het golfplaten dak.
John
-
23 Februari 2010 - 12:56
Daan:
Sjonnie 'zeg maar John' blijkt uiteindelijk Johan te heten, maar laten we het maar bij John houden!
Whahaha leuk verhaal weer! Heeft de echte schaap het er ook wel goed vanaf gebracht?
Leuk dat jullie het zo goed doen daar! Jammer van die Rot Unicef, hadden maar meer mensen dit in de gaten en ipv hun gedoneerde geld aan de boom bij Unicef te hangen, het aan Kidz zouden doneren! Jullie doen er echt goed werk mee!
Trots op jullie hoor!
Dikke Kuzz -
23 Februari 2010 - 15:04
Mary:
Heerlijk weer zo`n verhaal, wil dit iedere dag.
Gr. Mary. -
23 Februari 2010 - 15:10
Mart:
Hallo John ik heb met met genoegen je tweede aflevering van tamale gelezen.Ik kijk uit naar het derde deel,want het is echt heel leuk.Ik zag de brommer en het schaap voor me.Is het niet mogelijk dat jullie een tweede hands busje bij unicef kopen uiteindelijk is het allemaal ontwikkelings werk het is maar een idee. Gr Mart -
23 Februari 2010 - 15:13
Rianne:
Wat een geweldige verhalen. Ik kan me helemaal inleven, en zie het gewoon voor me hoe jullie dubbel liggen van het lachen om alle malle situaties. Gelukkig maar, want er is al genoeg narigheid en ellende te zien. Vergeet niet ook af en toe even je rust te pakken hoor, want jullie hebben het zwaar genoeg. Ik kijk alweer uit naar de volgende belevenissen.
Groetjes Rianne -
25 Februari 2010 - 20:07
Sylvia:
hoi von en john....ach arme schapen!!!!maar kan goed aankomen,hopelijk alles goed ??wat lief die kids in hun nieuwe uniformen...haha hoezo op de groei.......maar wel heel mooi hoor.ja die kids en ouders zullen het prachtig vinden....ben je helemaal opgeknapt von???hier regent het pijpestelen....dus stuur maar door hoor als je kan hahaha....leuke foto,s ook alweer ,ik geniet mee ...groetjes..en veel plezier ....doeiiiiiiiiiiii
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
